تفاوت شکلات و آبنبات - وبلاگ هاپرسین

به گزارش وبلاگ هاپرسین، تفاوت شکلات و آبنبات از لحاظ ترکیبات و طرز تهیه و موادی که در آن به کار می رود است. در این مطلب با هر کدام از این دو به صورت جداگانه بیشتر آشنا می شویم و خواهیم دید فرایند فراوری هرکدام چگونه است.

تفاوت شکلات و آبنبات را می دانید؟

آبنبات

آبنبات ها از ترکیب آب و شکر به همراه مواد رنگ دهنده و طعم دهنده به دست می آیند و کاملا یک ماده دست ساز و غیر طبیعی هستند. در آمریکای شمالی آبنبات تنوع زیادی دارد. برای مثال آدامس، پاستیل، تافی، آب نبات چوبی، مارشمالو و شیرین بیان هم در دسته آب نبات ها قرار می گیرند. اما از نظر ترکیبات شیمیایی آبنبات به دو دسته آبنبات بلورین و آمورف تقسیم می گردد.

آبنبات بلورین به آن دسته از آب نبات ها گفته می گردد که بافت آن خیلی سخت نیست و راحت تر می توان آن را تقسیم کرد. فوندات و کرم از نمونه های این آب نبات هستند. اما آبنبات آمورف برخلاف آب نبات بلورین بافتی سخت و شنماینده دارد و از نمونه های آن می توان به آب نبات چوبی اشاره نمود.

برخی از آبنبات ها مانند از ژلاتین هایی که از استخوان حیوانات استخراج می گردد تهیه می شوند به همین علت قابل استفاده گیاه خواران نیست.

هنگام فراوری آبنبات هرچقدر حرارت بالاتر باشد غلظت شکر بیشتر می گردد و همین مسئله باعث سخت تر شدن آن می گردد.

شکلات

شکلات به خوراکی های مشتق از کاکائو گفته می گردد. کاکائو از درختی به نام تئوبروما، تیره پنیرکیان به دست می آید. این درخت ارتفاعی بین 4 تا 10 متر دارد و زیر سایه درختان بزرگتر از خود رشد می نماید. برگ های این درخت ساده است و گل های قرمز و کوچکی دارد که به طور منظم کنار هم قرار گرفته اند. میوه این درخت تقریبا هم میزان خیار، با رنگی زرد مایل به قهوه ای است. داخل هر میوه تیره پنیرکیان، درون یک بافت گوشتی، بین 24 تا 45 عدد دانه قرار گرفته است.

بعد از چیدن میوه این درخت آن را جایی نگه داری می نمایند و بعد از پوسیده شدن میوه ها، دانه های آن را جدا نموده و مورد استفاده قرار می دهند. پودر کاکائو از فشرده شدن دانه های داخل میوه درخت تیره پنیرکیان به دست می آید. دانه های این میوه از تقویت نماینده های قلب است و دارای مقادیر زیاد چربی است که در ادامه با آن بیشتر آشنا خواهید شد. این ماده غذایی پرطرفدار و انرژی زا، به طورمعمول از ترکیب شیر، شکر، کره کاکائو و پودر کاکائو با نسبت های متفاوت فراوری می گردد.

کاکائو خوراک بومی آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و مکزیک است که حداقل از سه هزار یال پیش در این مکان کشی می شد. مدارک باستان شناسی کشت و استفاده خوراکی از این ماده در هندوراس را حدود 1100 سال پیش از میلاد مسیح نشان می دهد. این ماده در قسمت آمریکای مرکزی، نوعی کالای لوکس محسوب می شد به طوری که از دانه های کاکائو به عنوان پول استفاده می کردند.

ورود کاکائو به اروپا اولین بار به وسیله اسپانیایی ها صورت گرفت. فاتحان اسپانیایی کاکائو را برای نشان دادن به پادشاه و ملکه اسپانیا از آمریکا به اروپا آوردند و خیلی زود، این ماده به مواد غذایی اروپاییان اضافه شد. آن موقع از شکلات به همراه کمی شکر فقط در تهیه انواع نوشیدنی ها استفاده کردند. شکر را به علت گرفتن تلخی شکلات به نوشیدنی اضافه می کردند تا تلخی آن را بگیرد. تا قرن 17 با توجه به گران و لوکس بودن شکلات، استفاده از آن تنها برای ثروتمندان میسر بود.

با وجود پیشرفت هایی که در صنعت شکلات انجام شد، شکلات محبوبیت فراگیر خود را مرهون جنگ جهانی اول است. در طول این جنگ، این ماده غذایی به عنوان جیره غذایی سربازان به کار گرفته شد و سربازان پس از بازگشت از جنگ، برترین مبلغ آن بودند. به این ترتیب تا سال 1930 حدود 40 هزار نوع شکلات گوناگون فراوری شد.

شکلات معمولاً به سه شکل تلخ، شیری و سفید فراوری می گردد که ازلحاظ محتوایی در ذرات کاکائو و چربی شیر با یکدیگر اختلاف دارند. یکی از دلایل لذیذ بودن شکلات این است که دمای ذوب آن با درجه حرارت بدن انسان یکی است. با توجه به اینکه شکلات در دمای اتاق به حالت جامد است، به محض قرار گرفتن در دهان ذوب می گردد و حس لذیذ و خوشمزه بودن را به حس چشایی القاء می نماید.

از طرف دیگر، با مصرف این ماده، هورمون اندورفین در خون ترشح می گردد. نتیجه ترشح چنین هورمونی، ایجاد حس آرامش است.